We kregen deze foto binnen met bijschrift:
dit is de laatste foto van onze lieve hond Fifi, gemaakt op het moment dat de belastingdeurwaarder haar collier, bezet met diamanten, zou afnemen. Daarna is het zoete beest weggelopen en niet meer teruggekomen.
Mijn man heb ik al langer niet meer gezien. Hij had een eigen zaak. Op een dag kreeg hij het aan de stok met een belastingcontroleur. Dit liep zo hoog op dat hij de man heeft ontvoerd en toen een been afgezet. Dit been heeft mijn man in het bijzijn van de ambtenaar gebraden en opgegeten. Dit is tenminste wat de controleur heeft verklaard. En ik moet zeggen: zijn linkerbeen is er echt af. Toen ik dat zag dacht ik: waarom heeft ie het rechter niet genomen?
Hij heeft het verkeerde been opgegeten. De schat.
Ik heb mijn echtgenoot, zoals ik al zei, nooit teruggezien. Hij is ondertussen al bij verstek veroordeeld.
De overheid houdt de zaak uit de pers denk ik. Anders gaat iedereen benen van ambtenaren opeten straks. Ja toch? Wie haat ze niet? Mensen zijn simpel en gaan dan toch rederen van: "O een ambtenaar, lekker stukje vlees met ogen". Ja, al snij je het maar door het eten van de hond.
Nou stuur ik dit aan u omdat ik denk dat jullie het met die Derde Weg beter aanpakken. Jullie stellen ambtenaren verantwoordelijk, maar raken ze niet aan. Laat staan dat jullie ze opeten.
Ik had mijn man nog een Sabatier oestermes meegegeven. Ik zei: steek z’n banden dan lek. Minimaal twee. Dat mag ook niet, dat weet ik ook wel. Maar dan had hij vandaag toch hier thuis gezeten. En dan was onze lieve Fifi met haar collier er misschien ook nog geweest.
groeten, (naam bij ons bekend)
