Vandaag, zaterdag 10 januari om 13.53 belletje trek bij de kloeke woonst met het kadastraal nummer D 1630 (1100 m2) van Cornelis Petrus Jozef Hauwert. Renault burgermansvoiture op de oprit. (foto opklikbaar) Pronte vrouw in de kamer, rug naar het venster op een zware eiken stoel. Een gezin met smaak.
Zou haar moeder NSB hoer geweest zijn? Ik dacht daar op die koude oprit hoe de dames, nadat de bordjes waren verhangen, werden kaalgeschoren onder aansporing van een joelende bende debielen. En tegenwoordig spreidt dan haar dochter de yoghurtbenen voor een angstig zwetende klerk van de belastingdienst. De progressie van de wereld in beeld.
Fantasie natuurlijk, hoeft helemaal niet. Denk eigenlijk ook dat mevrouws moeder later is geboren. Lelijk van mij. Misschien was haar vader wel knecht bij een aardappelboer en bij het communistisch verzet. Toch acht ik die kans veel kleiner.
Ik was niet eens welkom. De deur ging mooi niet open. Ik zwaaide nog naar binnen, belde nog eens. Liet de ramen heel. Ook geen brand gesticht verder. Nee, gewoon langzaam terug gelopen in de richting van Medemblik en keek de klerkenfamilie ondertussen nadrukkelijk in de glazen.
Vervolgens belde ik privénummer: 0228 582108 van de parasitaire beambte. Hauwert nam op. Ik vroeg hem hoe ver hij was met de herziening van zijn onderzoeksbevindingen.
Mijnheer ging er niet op in, maar wist wel te zeggen dat hij niet alleen had gewerkt. ("Godver, hij bekend schuld!", dacht ik, "Hij voelt nattigheid!") Ik vroeg hem of het over Tol en Dekker ging. “Nee dat was het management”. Het ging over mensen met “een stukje fiscale kennis”. Namen wilde hij niet geven. Wel verschuilen achter een ander, maar geen naam geven.
Geconfronteerd met mijn opmerking dat zijn handtekening onder de stukken staat en hij dus verantwoordelijk is, ontkende (!!) hij en begon toen over het feit dat het zaterdag was en daarom het gesprek wilde beëindigen. Ik zei hem dat ik juist belde OMDAT het zaterdag was. Hoorn erop.
De derde weg werkt aldus. Kenmerkend voor de persoonlijke benadering is dat de repressieve beambte er niet aan wil en gaat ontwijken. Ze weten dat ze ieder weldenkend mens tegen zich hebben. Ontkennen en spartelen is het devies.
Ik zou graag het verband tussen kanker en functies binnen de belastingdienst onderzocht willen hebben.
