In cc een antwoord van Charlotte Badger op de vraag hoe haar tactisch vervolg eruit had gezien als de Belastingdienst Hoorn niet tot de rede was te brengen.
Geachte,
Regel één in de strijdkunst is het niet informeren van de vijand. Die regel overtreed ik vandaag niet. Ik zie daar geen reden voor.
Ik kan Uw vraag derhalve niet volledig beantwoorden.
Wel kan ik een appél doen aan Uw logisch verstand.
U weet; de derde weg richt zich op de collaborateur, niet op de organisatie. Dat is een regel waar we ons aan houden.
Zodra we de formele wegen van beroepsprocedures e.d. bewandelen, zijn we niet op de derde weg. Dat is een side track.
Nu, stelt U zich een logische vraag: wat waren binnen de wet de mogelijkheden Stoevelaar en de Vries op de 14e januari?
Het antwoord is vele. Allereerst onder te delen in twee categorieën:
1. het opvoeren van de druk op de dorpsbewoner uit Wervershoof enWij hadden al overwogen dat de druk op de vogel, wiens naam wij niet meer op het net plaatsen, hoog genoeg hadden opgevoerd. Dat was klaar.
2. Het starten van een campagne richting andere collaborateurs.
Dan blijft optie twee over.
Optie twee met weer de keuze. Wie ga je benaderen? Enkel betrokkenen of ga je bijvoorbeeld alle dorknopers benaderen?
U mag weten dat ik hebben gekozen voor de laatste optie.
Één actie die klaar stond voor executie zal ik U verklappen: confronterende brieven aan alle ambtenaren van de belastingdienst Hoorn waren gedateerd op de 14e januari. Ze zijn echter in de tas gebleven. Persberichten aan een selectie van landelijke redacties lagen klaar. Wat een feest was dat geworden!
Ja, wij leven voor de strijd. Wel mag de rede winnen.
Een saluut,
& enjoy the fight!
Ch Badger IV
