going to jail, or not - podcast from hauwert's churchyard

Podcast van De Vries, in gesprek met IV

Ze is over vanuit Rostock.

Direct naar Hauwert, het graf van Klaas. Ontmoeting tussen de doden.

"Put the site back, De Vries, en laat je gijzelen volgende week. Alleen zo demonstreer je het staatsonrecht. En in de gevangenis leg je contacten met met medestanders", zo redeneerde ze. De Vries wierp tegen dat dit enkel "low educated" opportunisten zijn. And the "damage is done". Het is nu tijd voor een nieuwe fase.

"Nu gaan we de claims inbrengen. Dat is de strategie. De site hebben we nu gehad."

"Never obey a state judge! They are the office with the gun!" riep IV tegen de graven. "and where is your piece?"

"Niks piece, you know that!"

"Je hebt maar één leven", riep ze tegen het witte kerkje.

"Nice, to have you around, IV, go back to your fucking boat, with your fucking cat! Jij hebt makkelijk praten. Voor jou is dit slechts theorie. Jij bent onvindbaar. En laten we de kostprijs van tien maanden cel eens beschouwen. Alles komt stil te liggen! Geen denken aan. Bullshit!

En ga godverdegodver eens verder met je onderzoek naar dat seksueel misbruik en pedofilie onder staatscollaborateurs. What are you doing? You are silent! Where are your interviews? You heard van de Broek.

Ondertussen lag Five op de warme graven, niet op dat van Klaas.

"Leave me, De Vries. Get those criminals down first. Maybe you're right. Jail time doesn't make a lot of sense."

"Maar laat mij die Guido Sanders eens aanschrijven in mijn beste, ouderwetse Nederlands.

Would he fancy me, you think?"

"Sure, don't worry, but what's the point?"

"You know that I love to seduce the enemy."

You don't need to seduce Sanders. For what?

And don't overestimate the man, he's a weakling.

Part of my strategy is to not communicate with Sanders anymore, after Thursday the 25th.

We will reach for the criminal family directly".

"I don't have an objective. Ik ga naar Sanders direct. Gewoon naar zijn kantoor."

Geen doel, heel goed. Maar wat ga je daar doen?

"Won't tell you, but it feels good."

"Feels good, right! You left your brains in Helgoland, I presume?

Forget about WPS now. We won't publish the site anymore. Strategy change, IV.

Strategy change!

But have fun, IV, down in Eindhoven! And don't bother trying to make the lawyer proof his virility. Earth called him down already. You will see."

"None of your business, De Vries".

Five klom in de tas op het dashboard van de Beemer.

De Vries zoekt ook een R100. Net iets minder toeren dan een R80 en een mono swing, veel stijver. Een kat voor de toerenteller ziet hij niet zitten, echter.

"Denk om je loodvervanger", riep hij nog keihard in de micro.

Sanders zal opkijken.

HGR

jongetjes en de belastingdienst - interview II met van de Broek

Waarom bent U ooit bij de belastingdienst gaan werken?

Simpel, mijn vader werkte er al. Hij is nu nog lid van die gepensioneerdenvereniging waarvan ik de naam maar steeds verdring.

Ik mag het niet, want ik ben zelf verantwoordelijk, maar ik neem het eigenlijk mijn vader nog altijd kwalijk dat hij me het vak van belastingambtenaar heeft verkocht.

Hij had - of heeft - een houding van: “niemand vindt belasting betalen leuk, maar het is nu eenmaal nodig” En: “waar moeten de straatlantaarns anders van branden?”

Die zinnetjes zijn de optelsom van mijn opvoeding en mijn carrière. Wat vind je daar nu eens van?

Vertel eens over Uw vader.

Mijn vader komt uit een arbeidersgezin. Gereformeerd, mijn opa werkte bij de gemeente in Naaldwijk. Hij stond aan de goede kant in de oorlog, maar heeft niet veel gedaan. Net als de meesten. Mijn vader was net te jong in die tijd. Hij is van 1930.

Ja, wat zal ik zeggen? PvdA lid zoals elke ambtenaar. Of in ieder geval 60%. De rest zit bij het CDA. Je moet echt niet denken dat het een afspiegeling van de samenleving is, daar op het belastingkantoor. De kleinheid is als het ware uitvergroot. Kleine kleinburgers, dat zijn ‘t. Ik ben dat ook. Dat ziet u toch wel? Ik kan mijzelf nu ook zien. Dat kon ik niet, toen ik nog in Den Haag werkte. NSBers waren toch ook zo burgerlijk, zo klein, zo bang?

Verder moet ik kwijt dat mijn vader van jongetjes hield. Van mij is hij afgebleven, maar het is bekend dat hij in de jaren ’70 en ’80 oproepen plaatste in Vrij Nederland voor pedofiele contacten. Toen kon dat nog. Moeder wist er wel van. Ze hadden ieder een eigen slaapkamer. Ik heb op de zijne ooit vreselijke plaatjes gevonden.

Bea raadde mij aan alsnog aangifte te doen. Maar dat doe ik niet. Wat moet ik? Die man is bijna 80. En ik vind mezelf geen slachtoffer. Ook juridisch niet.

Binnen de belastingdienst is dit wel uitgekomen, maar onder de pet gehouden. Er waren er meerderen. Bij die dienst in ieder geval. Vreselijk.

Ook op mijn kantoor kwam het voor. Ja, ik schaam me er u nog voor hetzelfde vak te hebben gehad als al die pedofielen.

Het is toch frappant? In andere organisaties kom je dat amper tegen. En bij die geniepige overheidsdiensten knijpen ze ineens in jongensbilletjes. Het schijnt iets met die behoefte aan macht te maken te hebben.

Die macht, die behoefte daaraan, hoe zit dat bij u?

Ja, ik heb daar zelf ook last van. Ja, ik wil er met u over praten, maar niet nu. U moet weten die mensen hebben me leeggezogen. Of beter: ik heb me laten leegzuigen. De energie komt terug, maar nu gaat het even niet.

Ik heb die pedotoestanden bij de Belastingdienst geparkeerd ergens in mijn hoofd. Ik zou daar de volgende keer niet meer inhoudelijk op in willen gaan. Bea raadt mij ook aan om daar heel bewust me om te gaan. Ik heb het nu gezegd, maar eigenlijk wil ik het daar bij laten.

Die macht echter, het willen dwingen, of die onmacht om op een normale manier resultaten te bereiken. Dat is wel de kern van de zaak. Ik zal u antwoorden, maar nogmaals: nu even niet.

Volgende week meer.

henk van de broek

Interviews Henk van de Broek

Henk is een middelgrote man van 51 jaar, iets te zwaar, baardje, wat vale huid, goedkope schoenen, fantasietrui, huis in de Rijswijkse Deltawijk, drie dochters waarvan er nog een op school zit. Middelste dochter gaat naar de politieopleiding. De oudste gaat in april 2009 naar Afghanistan, de jongste wil psychologie studeren in Leiden.

Trees, zijn vrouw loopt wat moeilijk op plastic Crocks. Ogen staan dicht bij elkaar. Jongste dochter Marja beweert dat haar vader haar heeft gekozen uit zekerheid, risicoavers als hij is. Een knappe vrouw heb je nooit alleen heeft hij een keer gezegd.

Henk zou een kleurloze leraar of lagere gemeenteambtenaar kunnen zijn.

In zijn carrière bij de belastingdienst Den Haag is Henk van de Broek tot 2005 controleur geweest. In dat jaar is hij met klachten van depressieve aard in de ziektewet gegaan.

Henk is de eerste in mijn serie vraaggesprekken bij mijn onderzoek naar het psychologisch profiel der staatscollaborateurs.

Ik heb de aanvragen voor de gesprekken gedaan als “Charlotte Inez van Veen”, dochter van geëmigreerde Nederlandse ouders en gestudeerd in Hartfort. Dit kon mijn accent verklaren.

Henk heeft zich laten overtuigen door zijn psycholoog om mede te werken aan mijn vraaggesprekken. Zelf wilde hij niet. Hij wist dat ik het sektarische aspect van de Belastingdienst onderzocht. Hij wilde - wellicht terecht - zelf de regie houden binnen zijn losmakingsproces.

Ik neem de gelegenheid te baat Henk de danken voor zijn openheid in de interviews en het feit dat hij de staat heeft kunnen verlaten.

Henk is voornemens een stichting op te richten voor ex belastingambtenaren die uit de dienst gestapt zijn.

Mocht de relevantie dit gebieden zal ik delen van de interviews met Henk en anderen publiceren. De namen van de geïnterviewden zijn veranderd.