Bij aankomst in Nederland via Schiphol sta ik steeds oog in oog met de zure lelijkheid van de nieuwe bezetter.
In de slurf al, staan de eerste opgeschoren fascisten en humorloze staatsvrouwen met de reizigers (slaven) af te leggen. De rancune van de lelijkerd.
In de eerste grijze ruimte op de pier staan balies opgesteld, ernaast staan enge, grijs geklede collaborateurs elke slaaf te bevragen over waar hij is geweest, waar hij heeft overnacht, wat de duur van de reis is geweest, wanneer hij eerder op de Antillen is geweest, et cetera.
Ondertussen staan op de directe achtergrond bewapende geüniformeerden de wachtenden af te leggen.
“Herzlich Willkommen in die DDR”, dacht ik de laatste keer.
Vervolgens, aan het begin van de pier wordt de chip in het paspoort vergeleken met de Dbase. Bij openstaande bekeuringen of belastingschuld of een aangifte vanwege niet voldoen aan de boekhoudplicht, kan men gelijk mee naar achteren.
De rest van de dag kan dan in de cel worden doorgebracht. En als het even meezit, de nacht ook.
Geen schulden? Geen signaleringen? Wel bagage?
Dan gaat U naar band 16. Schotten staan opgesteld, niemand kan weg. Alles moet door de scanner. Achter de scanner staan tafels met weer een nieuwe roedel staatscollaborateurs erachter. Bagage wordt geopend en door gehandschoende handen doorzocht.
Vervolgens na de “nothing to declare” weet men dat het wemelt van de stillen die je gangen afleggen en talloze camera’s die je bewegingen registreren.
5 mei? Nederland bevrijd? Wanneer? Volgens mij zijn we bezet door collaborateurs van een tirannieke roofstaat.
Vlieg eens van Saint Martin naar Charles de Gaulle; gewoon doorlopen! In 10 minuten sta je buiten!
HGR
