donderdag 22 oktober 2009

art. 67 als ultieme verdediging staatscriminaliteit - Superior Producer part one






cc 


Dear IV,


Hier op Koraal Tabak zojuist een meeting afgerond met De Vries en anderen. De Vries had de brief medegenomen die hij door collaborateur Aarts op maandag de 12e oktober om 8:30 CET onder de neus kreeg geschoven.


Allereerst zijn relaas:


“Naar gewoonte had ik mij iets te vroeg aangediend bij de receptie van de Belastingdienst Zaandam. Stoevelaar was eveneens voor tijd. 


Vermakelijk was het aanschouwen van de binnendruppelende staatscollaborateurs. Sommigen leken redelijk gemiddeld qua uiterlijk en gedrag. Echte vinexslaven. De spreekwoordelijke bocheltjes waren echter ook weer van de partij. Ik herinner me een vies mannetje met een vormeloos polyester broekje aan, een wat scheef over de schoudertjes hangend kleurloos Jackie, een vaal aangezicht met hier en daar enige plukken sluiswerk, de schedel bedekt met een dikke plak vette slierten die wortelden in een rand boven de oren en in de nek. Of hij stonk kon ik niet vaststellen, maar het had zeker gekund. 


Het is een absolute zekerheid dat een dergelijke autist, binnen een marktgerichte organisatie niet zou overleven. Is autisme soms de norm in oveheidsland? Balkenende, Kirsch Balin en Donner hebben als normstellende prominenten toch een behoorlijk autistisch profiel! 


Drie mannen kwamen op ons afstappen: collaborateur Aarts, collaborateur Bruins en een mij onbekende mitarbeiter.


Zodra Aarts begreep dat ik De Vries was begon hij te gesticuleren en te smoezen met Bruins.


Later aan een brede tafel, de parasieten aan de ene kant, de gastheren aan de andere, kreeg ik een brief van de ons bekende collaborateur, Mr. De Jong overhandigd. Het gesprek kon in mijn bijzijn niet gevoerd worden. Ik houd mij immers niet aan artikel 67. Een artikel dat regelt dat de Belastingdienst haar schandelijke roofzucht duurzaam in het duister kan houden.


Je weet, mij interesseren die positivistische kletsverhalen weinig. Ze verzinnen regeltjes waar je bij staat. Met recht heeft het allemaal niets meer te maken. 


Nee, ik observeer liever. Ik verwonder me bij voorkeur. Aarts en de andere onbekende mitarbeiter hadden het profiel van geprogrammeerde politiemannen. Enge volgers, regels zijn regels. Walgelijke naarlingen, klare adepten van het nieuwe fascisme. 


Het gekke is dat ik zo’n gevoel bij collaborateur Bruins dit keer niet had. Dit terwijl hij wel het hele onderzoek aan het vertragen is. Nee, Berry Bruins is toch anders. Bruins de eenzame roker. Ik zag ‘m wandelen door troosteloos Aandam, zo ver van vrolijk Curacao. Bruins op weg naar de trein, stevig sleurend aan z’n peuk. Straks weer op de fiets naar z’n huisje in het brave wijkje, net iets boven Hoorn. Beambte Bruins, burger om den brode.


Berry Bruins ja, deze opportunist had anders gekund. Hij had aan de goede kant kunnen staan. Een man waarover men zich achteraf kan verbazen, “Was hij bij de NSB?”. Welzeker ja, een atypische verschijning eigenlijk. 


Zo niet Aarts en die andere staatsdienaar. Dat zijn de ware robots. Zombieachtige regelvolgers. Dienstkloppers. Zelfstandig denken? Nooit van gehoord.


De brief ik bij me. In het vliegtuig overdacht ik de analogie van het vergaan van de Superior Producer en het gedrag van de dorre stuurmannetjes der staat. 


In 1977 verging het schip vlak voor de haveningang aan de kant van Otrobanda. Het was zwaar weer, toch wilde de kapitein uitvaren. De muitende bemanning zette de lading niet vast. De voet dwars! Wat een les! Iedereen kan het weten! De bemanningsleden zijn met meer! Wij ook. De klerkjes en hunne decadente bestuurders staan zwak. Ze gaan het niet redden. Dood aan de bourgeois! Dood! 


De symboliek van de vergane Superior Producer. Met magneten hang ik de brief aan de achterwand van de brug. Op 32m diepte. Wat een beeld!


Zo geven we het kunstproject ‘Derde Weg Tegen De Staat’ weer wat broodnodige body.


Zal foto’s sturen.”


Tot zover De Vries.


Hij wil er een reportage van maken. Ik geloof dat er gesprekken gaande zijn met Radio Dolfijn. Die eenzame roker schijnt trouwens een duiker te zijn. Hij zal de Superior Producer kennen. Een “keel down” wrak is zeldzaam.


Denk wel dat De Vries in beroep gaat. Het is natuurlijk een groot onrecht. Toch ben ik eerder verontwaardigd dan De Vries. Hij is eerder geamuseerd. 


De domheid ten toon! De slaaf als meester. En de nieuwe meester is volledig onbewust. De wereld een doedelzak! De brainwash is geslaagd. 


Komt er nog een revolutie? Of prevaleert de angst?


Een tandje bij IV! Een tandje bij...


HGR


PS het internet is op dit communistische eiland de laatste tijd zo instabiel dat foto’s uploaden zeer lastig is geworden. We laten de brief tzt vanuit Nederland uploaden.